jak zaczęło się moje włosomaniactwo?

Jako dziecko miałam dość krótkie, kręcone włosy w kolorze blond (latem) i brąz (zimą). Zawsze były suche, ale kręciły się ładnie. Pewnie za sprawą czesania ich tylko na mokro grzebieniem, bo szczotka sprawiała zbyt dużo bólu. Wyglądały tak:

                                                       2007 rok i naturalne, zaniedbane, ale kręcone włosy

Potem wraz z dorastaniem rozpoczęły się eksperymenty. Z racji faktury moich włosów padło na farbowanie- na biednych lokach miałam brązy, czernie, rudości, fiolety... Chemia stopniowo odbijała się na kondycji moich włosów, a połączona z wieloma dniami spędzanymi w słonej wodzie i tragiczną pielęgnacją (szampon Nivea + odżywka b/s Pantene) zamieniała je w smutne sianko. Na zdjęciach lata 2007-2008

     w 2008 roku miałam bardzo długie jak na mnie włosy- zdjęcie nr.1 i 2.

W końcu, jesienią 2009 przyszedł czas na fryzjera, który pozbawił mnie połowy moich włosów i 'przy okazji" zafarbował jeszcze raz (fotka nr.1 od lewej). Chciałam wreszcie zejść z rudości, które towarzyszyły mi przez ponad rok. Znajoma fryzjerka namówiła mnie na darmowe pokazy farbowania jako modelka, czego żałuję do teraz. Faktycznie, było profesjonalnie, darmowo, super- ale wyszłam z pomarańczowymi włosami przeplatanymi platynowymi pasemkami. Następnego dnia wybarwiono mi włosy do biało-żółto-kaczego koloru, którego postanowiłam za wszelką cenę nie ruszać (fotka nr.2). Przy tych wszystkich zabiegach moja pielęgnacja nie zmieniła się wcale- szampon i odżywka b/s Pantene, a drastyczne odchudzanie jeszcze bardziej pogarszało sprawę. .

     najgorszy czas dla moich włosów. Mialam okropną cerę jako nastolatka, stąd zakryta buzia ;) 



Tak wyglądały włosy w latach 2009-2010. Załamana rozpoczęłam poszukiwania czegoś, co uratuje mi włosy. Tak trafiłam na Wizaż, który traktowałam dość ogólnikowo w tamtym czasie- wybrałam Biowaxa do włosów blond i przestałam używać suszarki. Włosy na żółtym kolorze odrastały sobie w moim naturalnym kolorze, końcówki podcinałam, reszty nie ruszałam.... Dwukolorowe włosy w tak ciężkim stanie wyglądały okropnie (fotka nr.3).  Po jakimś czasie miałam nareszcie więcej naturalnych niż farbowanych moherków, a pielęgnacja oparta na Dove, Elseve i Pantene nie robiła wielkiej krzywdy- cały czas obcinałam końcówki, więc nie interesowało mnie, że się łamią (fotka nr.4)

     jak dotąd najlepszy okres i dla mnie i dla moich włosów :)

Tak włosy prezentowały się w latach 2010-2012. Białych końców już prawie nie było widać- odrosła wreszcie całość moich naturalnych włosów, ale kondycja była okropna. Stresy związane z maturami, egzaminami, firmą oraz wyjazdowy tryb życia odbijał się na nich bardzo dotkliwie- skrętu nie było wcale, pomimo czesania na mokro, odżywek i zaprzestania używania prostownicy (fotka nr.1)
Jesienią 2011 roku jeszcze raz zaatakowałam Wizaż, bloga Anweny i parędziesiąt innych źródeł. Wyrzuciłam z łazienki praktycznie wszystko i zakupiłam tonę kosmetyków polecanych w "naszym", "włosomaniaczkowym" środowisku. Rozpoczęłam olejowanie i wszystko zaczynało być pięknie, pomimo całej jesieni spędzonej znowu w słonej, gorącej wodze. Moje włosy odżyły (fotka nr.2) :)
Ostatnie zdjęcie (nr.3) pochodzi z 29 marca tego roku. Jak widać jednak falują, są w miarę równe, ale przede mną jeszcze długa droga.

Obecnie stosuje pielęgnację bezsilikonową (oprócz zabezpieczaczy na końce), stosuję oleje, półprodukty- słowem wszystko, co tylko wpadnie mi w ręce. Widzę, że włosy odwdzięczają mi się za czas im poświęcony, co mnie jeszcze bardziej motywuje do robienia dla nich jak najwięcej.

Mam nadzieję, że przybliżyłam Wam nieco stan moich włosów. Teraz będziecie wiedziały na czym testuję wszystko, o czym będę tu pisać :)
Kto ma ochotę na posta o Tajlandzkim patencie na włosy, który świetnie sprawdza się na moich?

Pozdrawiam,
narvika :)